اگر به پزشک مراجعه کرده اید و آزمایش شما تایید کرده که آبله میمون دارید، یا اینکه مستقیماً در معرض ویروس قرار گرفته اید و همه علائم آبله میمون را دارید، باید خود را از دیگران جدا کرده و تا زمانی که علائم شما برطرف شود در خانه بمانید (در صورت امکان). این شامل اجتناب از استفاده حمل‌ونقل عمومی جاییکه ممکن است در تماس نزدیک با افراد دیگر باشید نیز می‌شود.
اما آبله میمون می‌تواند یک بیماری طولانی‌مدت باشد (تقریباً دو تا چهار هفته) و اگر نمی‌توانید برای مدت طولانی کاملاً جدا و ایزوله شوید، مهم‌ترین کارهایی که باید انجام دهید شامل پوشاندن کامل جوش‌ها یا ضایعات با بانداژ و لباس، استفاده از ماسک مناسب در صورت نیاز به حضور در کنار دیگران، اجتناب از تماس نزدیک با افراد دیگر، اجتناب از حضور در مناطق شلوغ، شستن مکرر دست‌ها و ماندن در انزوا تا زمانی که علائم دیگر مانند تب یا علائم تنفسی دارید، می‌شود.
شما تا زمانی که روی زخم‌ها یا جوش‌هایتان با پوست جدید پوشیده شود و لایه جدیدی از پوست تشکیل شود، عفونی محسوب می‌شوید. همچنین باید بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید تا مراحل بعدی از جمله نیاز به درمان اضافی را مشخص کنید.
قرنطینه در خانه
قرنطینه خانگی افراد مبتلا به آبله میمون شامل اجتناب از تماس نزدیک با دیگران (بغل کردن، بوسیدن، رابطه جنسی و غیره) است. همچنین توصیه می‌شود از اشتراک‌گذاری ملحفه و حوله خودداری کنید. (مانند حوله حمام برای خشک کردن دست‌ها).
اگر با افراد دیگری زندگی می‌کنید و در خانه با آنها در تماس هستید، برای محافظت بیشتر باید ماسک بزنید. (این کار از پخش قطرات تنفسی شما جلوگیری می‌کند).
در صورت اجتناب‌ناپذیر بودن خروج از منزل یا زندگی با افراد دیگر، مطمئن شوید که جوش‌ها یا زخم‌های خود را با لباس‌های مناسب مانند شلوار یا پیراهن آستین بلند و در صورت گسترش جوش‌ها به دست‌ها، با دستکش بپوشانید.
در صورت امکان، باید از حمام جداگانه‌ای نسبت به سایر افراد خانه استفاده کنید و از اشتراک‌گذاری غذا، ظروف یا وسایل آشپزخانه استفاده شده، خودداری کنید.
در صورت اجبار به استفاده از حمام و دسشویی مشترک، فرد مبتلا به آبله میمون باید پس از استفاده، قسمت‌های مشترک (صندلی توالت، دوش، پیشخوان حمام و غیره) را با ضدعفونی‌کننده تمیز کند و در صورت نیاز از دستکش استفاده کند.
نکات مراقبت‌های فردی
اگر لنز چشمی استفاده می‌کنید، طبق توصیه مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها، در زمان بیماری نباید از آن استفاده کنید تا از عفونت تصادفی چشم‌ها با آبله میمون جلوگیری شود. اگر اصلاح صورت می‌کنید، بهتر است موقتاً از اصلاح هر قسمت از بدن که جوش زده است، خودداری کنید.
طبق گفته مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها، ویروس آبله میمون می‌تواند روی لباس‌ها و سطوح زنده بماند؛ به همین دلیل ضدعفونی کردن چیزهایی که در زمان بیماری با آنها تماس داشته‌اید، مهم است. اگرچه میزان خطر شیوع آن در مکان‌های عمومی کاملاً مشخص نیست، اما اگر لباس‌های خود را در خشکشویی عمومی می‌شویید، باید احتیاط‌های لازم را انجام دهید.
از تماس با حیوانات خودداری کنید
متاسفانه، آبله میمون یک بیماری زئونوتیک است، به این معنی که از حیوانات به انسان منتقل می‌شود. این بدان معناست که احتمال دارد شما سگ، گربه یا سایر حیوانات خانگی پستاندار مانند موش را نیز آلوده کنید. (حیوانات غیر پستاندار مانند خزندگان، پرندگان و ماهی‌ها احتمالاً به آبله میمون مبتلا نمی‌شوند.)
در صورت امکان، مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها توصیه می‌کند که در طول بیماری یا بهبودی از آبله میمون، فرد دیگری از حیوان خانگی شما مراقبت کند. اگر این امکان وجود نداشت، حیوانات خانگی را از بانداژ، تخت، حوله یا سایر مواد آلوده دور نگه دارید.
اگر متوجه شدید که حیوان خانگی شما رفتار متفاوتی دارد یا فکر می‌کنید ممکن است پس از تماس با فرد مبتلا به آبله میمون بیمار شده باشد، با دامپزشک تماس بگیرید.
آیا به درمان برای آبله میمون نیاز دارم؟
بیشتر افرادی که آبله میمون دارند نیازی به درمان اضافی ندارند و توصیه می شود در خانه بمانند و علائم را مدیریت و کنترل کنند. با این حال، برخی افراد ضایعاتی دارند که بسیار دردناک است، در این صورت باید برای مدیریت درد با پزشک خود تماس بگیرید. دکتر برنارد کامینز به نیویورک تایمز گفت که پزشک ممکن است در صورت لزوم استحمام در وان یا داروی نرم کننده مدفوع را توصیه کند.
در حالی که اکثر افراد در خانه بهبود می یابند، برخی افراد در معرض خطر ابتلا به بیماری شدیدتری هستند یا ممکن است به درمان اضافی نیاز داشته باشند، از جمله افراد دارای نقص ایمنی، کودکان زیر 8 سال، زنان باردار یا شیرده و افرادی که دارای بیماری های پوستی مانند اگزما یا پسوریازیس هستند.
چندین داروی ضد ویروسی وجود دارد که از آنها به عنوان درمان‌های احتمالی آبله میمون برای برخی بیماران یاد شده است. به عنوان مثال، تکوویریمت (TPOXX) و برینسیدوفویر هر دو برای درمان آبله کوچک تایید شده اند و همچنین تصور می شود که علیه آبله میمون نیز موثر باشند.
