علائم تبخال تناسلی در زنان ( هرپس تناسلی در زنان) شبیه به علائم آن در مردان است. تاول، زخم یا آفت معمولا اولین نشانه‌هایی هستند که در محل ورود ویروس به بدن ظاهر می‌شوند. در زنان، این محل می‌تواند واژن، دهانه رحم، مجاری ادراری یا مقعد باشد.
دو نوع عفونت تبخال وجود دارد: ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ (HSV-1) و ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۲ (HSV-2).
طبق گزارش اداره سلامت زنان (OWH)، از هر ۵ زن بین سنین ۱۴ تا ۴۹ سال، ۱ نفر به تبخال مبتلا است.
این مقاله به علائم، تشخیص و درمان تبخال در زنان می‌پردازد.
انواع تبخال
دو نوع ویروس تبخال وجود دارد: ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ (HSV-1) و ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۲ (HSV-2).
طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، حدود ۳.۷ میلیارد نفر زیر ۵۰ سال در سراسر جهان به HSV-1 مبتلا هستند. HSV-2 نیز ۴۱۷ میلیون نفر را بین سنین ۱۵ تا ۴۹ سال درگیر می‌کند.
عفونت‌های تبخال معمولا بدون علامت هستند، اما در برخی موارد می‌توانند باعث ایجاد علائم شوند. در ادامه به توضیح بیشتر در مورد هر نوع تبخال می‌پردازیم.
HSV-1
بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، HSV-1 بسیار مسری است و اغلب به صورت تبخال دهانی ظاهر می‌شود که دهان و اطراف آن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. فرد ممکن است در دوران کودکی و نوجوانی از طریق تماس غیرجنسی با بزاق فرد آلوده، به HSV-1 مبتلا شود.
گاهی اوقات عفونت HSV-1 می‌تواند باعث تبخال تناسلی در زنان شود که ناحیه تناسلی یا مقعد را درگیر می‌کند. HSV-1 از طریق رابطه جنسی دهانی نیز به دستگاه تناسلی قابل انتقال است.
HSV-2
برخی افراد HSV-2 را با عنوان تبخال تناسلی می‌شناسند. HSV-2 معمولا از طریق رابطه جنسی مقعدی، واژینال یا دهانی گسترش می‌یابد.
سازمان بهداشت جهانی اشاره می‌کند که HSV-2 زنان را بیشتر از مردان درگیر می‌کند. دلیل این امر، انتقال موثرتر ویروس از مرد به زن است.
علائم تبخال تناسلی در زنان
تبخال تا آخر عمر در بدن فرد باقی می‌ماند. با این حال، بسیاری از افراد یا علائم خفیفی دارند و یا اصلا علائمی را تجربه نمی‌کنند.
در صورت بدون علامت بودن تبخال، ممکن است فرد از ابتلا به آن بی‌خبر باشد. اما با وجود عدم وجود علائم، ویروس همچنان قابل انتقال است.
اولین شیوع (علائم اولیه)
طبق گزارش اداره سلامت زنان (OWH)، در زنان، اولین شیوع تبخال معمولا طی ۲ تا ۱۲ روز پس از ابتلا بروز می‌کند. این علائم معمولا در محل ورود ویروس به بدن ظاهر می‌شوند.
علائم زیر معمولا ۲ تا ۴ هفته طول می‌کشند:
- فشار در شکم
- علائم شبیه آنفولانزا، گاهی همراه با تب
- درد در پاها یا ناحیه مقعد یا تناسلی
- تورم غدد لنفاوی
- خارش یا سوزش در ناحیه تناسلی یا مقعد
- ترشحات غیرمعمول واژن
پس از این علائم، ممکن است در محل ورود ویروس به بدن، تاول، زخم یا آفت ایجاد شود. این تاول‌ها یا ضایعات می‌توانند شبیه نیش حشرات یا جوش‌های کوچک به نظر برسند. به مرور زمان، آنها معمولا پوسته می‌بندند و تبدیل به دلمه می‌شوند.
این ضایعات ممکن است در نواحی زیر روی بدن ظاهر شوند:
- دهان
- دهانه رحم
- مقعد
- باسن
- ران‌ها
- داخل یا اطراف واژن
- مجاری ادراری
همچنین ممکن است در هر ناحیه دیگری که ویروس وارد بدن شده است، ایجاد شوند.
اگرچه علائم اولیه اغلب طی چند هفته ظاهر می‌شوند، اما ممکن است چند ماه یا چند سال طول بکشد تا فرد دچار شیوع بعدی شود.
عود تبخال
در دفعات بعدی بروز تبخال، فرد ممکن است برای مدت زمان کوتاه‌تری علائم را تجربه کند. اگرچه این علائم اغلب خفیف‌تر هستند، اما معمولا مشابه علائم اولیه می‌باشند. با گذشت زمان، به احتمال زیاد فرد دفعات کمتری دچار عود تبخال می‌شود و شدت آنها نیز کاهش می‌یابد.
اولین دوره بروز علائم تبخال تناسلی زنان معمولا شدیدترین دوره است. اما در دفعات بعدی شیوع تبخال، فرد ممکن است موارد زیر را تجربه کند:
- زخم
- سوزش هنگام ادرار، در صورتی که زخم‌ها وجود داشته باشند
- دشواری در ادرار کردن، در صورتی که زخم‌ها مجرای ادرار را بپوشانند
- خارش و درد در اطراف ناحیه تناسلی
در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای تبخال وجود ندارد. با این حال، گزینه های درمانی برای کاهش شدت شیوع های بعدی در دسترس است.
درمان تبخال تناسلی در زنان
پزشک معمولا برای درمان تبخال تناسلی زنان داروهای ضد ویروس تجویز می کند.
فردی می تواند داروی تبخال تناسلی را در دوران شیوع، برای کمک به کاهش شدت و مدت علائم، یا به صورت روزانه برای کمک به جلوگیری از شیوع های بعدی مصرف کند.
فرد باید با پزشک خود در مورد اینکه کدام داروها به احتمال زیاد برای او بهتر عمل می کنند صحبت کند.
در طول شیوع، مهم است که اقداماتی را برای کاهش خطر انتقال ویروس به دیگران و به حداقل رساندن شدت شیوع انجام دهید.
این اقدامات عبارتند از:
- نگه داشتن هر گونه زخم یا تاول تمیز و خشک
- خودداری از تماس جنسی
- دست نزدن به زخم ها
- شستن دست ها یا هر شیء دیگری که با زخم ها در تماس است
تشخیص تبخال تناسلی زنان
یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند با انجام معاینه فیزیکی و بررسی هر گونه زخم یا تاول روی اندام تناسلی، مقعد یا دهان، تشخیص اولیه را انجام دهد.
ممکن است از یک گوش پاک کن پنبه ای یا وسیله مشابه دیگری برای گرفتن نمونه مایع از زخم استفاده کنند که سپس آن را به آزمایشگاه می فرستند. در آزمایشگاه، تکنسین نمونه را از نظر تبخال بررسی می کند.
بین شیوع یا قبل از ظهور علائم، تشخیص تبخال برای پزشک ممکن است دشوار باشد. با این حال، اگر فردی فکر کند که ممکن است تبخال داشته باشد، پزشک می تواند با انجام آزمایش خون، آنتی بادی های ویروس تبخال را بررسی کند.
جلوگیری از عود تبخال تناسلی
اگرچه در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای تبخال تناسلی وجود ندارد، اما راهکارهای مختلفی برای کاهش دفعات و شدت عود بیماری وجود دارد که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم:
داروهای ضد ویروس
- مصرف روزانه داروهای ضد ویروس مانند آسیکلوویر یا والاسیکلوویر می‌تواند به طور قابل توجهی خطر عود تبخال را کاهش دهد.
- پزشک این داروها را برای مصرف در طول دوره عود یا به صورت روزانه برای پیشگیری از عود تجویز می‌کند.
مدیریت عوامل محرک
- برخی از عوامل مانند استرس، خستگی، نور خورشید و قاعدگی می‌توانند باعث عود تبخال شوند.
- با شناسایی و کاهش یا اجتناب از این عوامل محرک می‌توانید به کنترل عود بیماری کمک کنید.
تقویت سیستم ایمنی
- داشتن سیستم ایمنی قوی به بدن در مبارزه با ویروس تبخال و جلوگیری از عود آن کمک می‌کند.
- برای تقویت سیستم ایمنی خود می‌توانید از رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و خواب کافی استفاده کنید.
راهکارهای دیگر
- حفظ بهداشت ناحیه تناسلی: ناحیه تناسلی خود را تمیز و خشک نگه دارید و از لباس زیر نخی و گشاد استفاده کنید.
- خودداری از خاراندن زخم‌ها: خاراندن زخم‌های تبخال می‌تواند باعث انتشار ویروس و بدتر شدن علائم شود.
- استفاده از کاندوم: حتی در صورت عدم وجود علائم، برای جلوگیری از انتقال ویروس به شریک جنسی خود از کاندوم استفاده کنید.
راه‌های انتقال تبخال تناسلی
تبخال تناسلی یک بیماری مقاربتی (STD) است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می‌شود. این ویروس می‌تواند از طریق تماس پوست به پوست با فرد مبتلا به تبخال، به ویژه در هنگام برقراری رابطه جنسی واژنی، مقعدی یا دهانی منتقل شود.
مهم‌ترین راه‌های انتقال تبخال تناسلی عبارتند از:
- رابطه جنسی: تماس مستقیم با زخم‌ها یا تاول‌های فرد مبتلا به تبخال تناسلی، چه در حین رابطه جنسی واژنی، مقعدی یا دهانی، می‌تواند ویروس را منتقل کند.
- تماس پوست به پوست: حتی در صورت عدم وجود زخم یا تاول، ویروس تبخال می‌تواند از طریق تماس پوست به پوست با فرد مبتلا، به خصوص در ناحیه تناسلی، منتقل شود.
- انتقال از مادر به نوزاد: در موارد نادر، ویروس تبخال می‌تواند در حین زایمان از مادر به نوزاد منتقل شود.
تبخال تناسلی و بارداری
اگر فردی که تبخال دارد باردار شود، باید به پزشک خود اطلاع دهد، زیرا احتمال دارد تبخال در هنگام زایمان به نوزاد منتقل شود. پزشک می تواند برای محافظت از نوزاد اقداماتی انجام دهد.
اگر تبخال در حین تولد به نوزاد منتقل شود، نوزاد به تبخال نوزادی مبتلا خواهد شد. تبخال نوزادی یک بیماری جدی است. نوزادی که به تبخال نوزادی مبتلا می شود ممکن است دچار مشکلات چشمی یا آسیب مغزی شود. حتی می تواند کشنده باشد.
بر اساس مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های آمریکا (CDC) ، فرد در طول سه ماهه سوم بارداری باید از برقراری رابطه جنسی با هر فردی که تبخال تناسلی دارد یا مشکوک به تبخال است خودداری کند.
پزشک ممکن است در اواخر بارداری داروهای ضد ویروس تجویز کند تا خطر شیوع تبخال را کاهش دهد. با این حال، ممکن است داروهای پیشگیری کننده ضد ویروس این خطر را کاهش ندهند.
متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است قبل از زایمان معاینه ای انجام دهد. در صورت وجود هر گونه علائم تبخال، ممکن است انجام سزارین ضروری باشد.
چگونه خطر ابتلا به تبخال را کاهش دهیم
تنها راه مطمئن برای جلوگیری از گسترش تبخال، اجتناب از هرگونه تماس فیزیکی با فرد مبتلا به این عفونت است.
با این حال، اقدامات دیگری نیز وجود دارد که فرد می تواند برای کاهش خطر ابتلا انجام دهد، از جمله:
- خودداری از تماس جنسی پوست به پوست، به خصوص زمانی که زخم های تبخال وجود دارد
- استفاده از کاندوم یا سد دهانی، زیرا سایر روش های کنترل بارداری از انتقال تبخال جلوگیری نمی کنند
- احتیاط در برقراری رابطه جنسی با شرکای متعدد
- انجام آزمایشات منظم و تشویق شرکای جنسی به انجام این کار
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم
افراد فعال از نظر جنسی باید به طور منظم برای غربالگری عفونت های منتقله از راه جنسی (STIs) به پزشک مراجعه کنند.
فردی که مشکوک به تماس با تبخال است، باید برای انجام آزمایش به پزشک مراجعه کند.
همچنین در صورت مشاهده هر گونه علائم تبخال تناسلی یا تبخال دهانی باید به پزشک مراجعه کرد. پزشک می تواند تشخیص را تایید کند و گزینه های درمانی را بررسی کند.
اگر فرد مبتلا به تبخال تناسلی باردار شود، باید برای جلوگیری از انتقال ویروس به نوزاد به پزشک مراجعه کند.
امکان زایمان بی خطر برای زنان باردار مبتلا به تبخال تناسلی وجود دارد، اما پزشک باید از این موضوع برای اقدامات لازم مطلع باشد.
خلاصه
تبخال یک ویروس است که در حال حاضر درمان قطعی ندارد. با این حال، برای کاهش علائم آن گزینه های درمانی در دسترس است.
زنان مبتلا به تبخال ممکن است هیچ علائمی از عفونت را تجربه نکنند، اما حتی در این صورت، ویروس همچنان می تواند به دیگران سرایت کند.
تبخال علامت دار معمولا با زخم یا تاول های باز و دردناک روی یا اطراف اندام تناسلی، مقعد یا دهان ظاهر می شود.
برای کاهش خطر ابتلا، افراد باید از رابطه جنسی محافظت شده استفاده کنند و آزمایشات مکرر انجام دهند.
زنان باردار مبتلا به تبخال باید پزشک خود را در جریان بگذارند تا به جلوگیری از انتقال عفونت به نوزاد کمک شود.
