صنعت مکملهای مو طی 10 سال آینده رونق چشمگیری خواهد داشت و پیشبینی میشود ارزش آن در سال ۲۰۳۱ به ۲.۸۶ میلیارد دلار برسد. تخمین زده میشود که ۵۸ درصد از بزرگسالان در ایالات متحده و ۳۸ درصد در بریتانیا از مکملهای غذایی استفاده میکنند.
در حالی که مکملهای معدنی و ویتامینها برای رشد مو به انتخابی محبوب برای کسانی که به دنبال تقویت رشد مو هستند تبدیل شدهاند، در واقع شواهد بسیار کمی وجود دارد که ویتامینهای ریزش مو موثر باشند. در برخی موارد، مصرف بیش از حد ویتامینهایی مانند ویتامین A میتواند باعث بدتر شدن ریزش مو شود.
تحقیقات زیادی روی ارتباط بین مو و مکملهای غذایی انجام شده است. در این مقاله بررسی میکنیم که آیا کمبود ویتامینها واقعا باعث ریزش مو میشود و آیا مصرف مکملهای ویتامینی میتوانند به رفع این مشکل کمک کنند.
طبق بررسیهای انجام شده، کمبود برخی ویتامینها با انواع خاصی از ریزش مو مانند ریزش موی ارثی در آقایان و خانمها، ریزش موی ناگهانی و سکهای، ارتباط آشکاری دارد. با این حال، علیرغم محبوبیت مکملهای رشد مو، تحقیقات نشان میدهند که تاثیر این مکملها بر رشد مجدد مو و جلوگیری از ریزش آن محدود است.
در این مقاله میخوانیم که آیا مصرف مکملهای ویتامینی واقعا میتوانند جلوی ریزش مو را بگیرند، یا اینکه بهتر است به دنبال روشهای درمانی شناختهشدهتری برای رفع این مشکل باشیم.
ویتامینها چه هستند؟
ویتامینها مواد مغذی ضروری هستند که نقش مهمی در حفظ سلامتی ایفا میکنند. آنها برای عملکرد طبیعی بدن – از سیستم ایمنی کارآمد گرفته تا مغز و سیستم عصبی سالم – حیاتی هستند. کمبود شدید هر یک از ویتامینها میتواند کشنده باشد.
اکثر مردم ویتامینهای مورد نیاز خود را از طریق رژیم غذایی دریافت میکنند. با این حال، اگر رژیم غذایی متعادلی نداشته باشید، ممکن است به اندازه کافی ویتامین دریافت نکنید. به همین دلیل است که بسیاری از مردم به مکملهای ویتامین روی میآورند.
مکملها میتوانند مفید باشند. سرویس سلامت همگانی بریتانیا (NHS) به دلیل کمبود نور خورشید در زمستان، مصرف مکمل ویتامین D را برای افرادی که در انگلستان زندگی میکنند، توصیه میکند. همچنین مصرف مکمل اسید فولیک (ویتامین B12) برای زنان باردار توصیه میشود.
اما آیا مصرف مکملهای ویتامین میتواند به رشد مو کمک کند یا این یک باور غلط است؟ برای فهمیدن این موضوع، بهتر است کمی بیشتر در مورد تاریخچه محبوبیت مکملهای ویتامین بدانیم.
چرا ویتامینها اینقدر پرطرفدار شدهاند؟
مکملهای ویتامینی برای اولین بار در اوایل قرن بیستم به عنوان راهی برای مبارزه با بیماریهایی که به دلیل کمبود ویتامین ناشی از رژیم غذایی ضعیف ایجاد میشد، معرفی شدند. بیماریهای شایع آن زمان به دلیل کمبود مواد مغذی شامل اسکوروی، راشیتیسم و آسیب عصبی بود.
گزارشی در سال 1941 نشان داد که یک سوم جمعیت ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم در سطح پایینتر از حد معیشت زندگی میکردند که منجر به سوء تغذیه شد. این موضوع منجر به توصیه دولت برای مصرف روزانه شش ویتامین و دو ماده معدنی شد.
با این حال، امروزه در دنیای توسعهیافته، کمبود ویتامین و بیماریهای ناشی از آن نادر است. پس چرا بازار مکملهای ویتامینی همچنان رونق دارد؟
با افزایش توجه مردم به سلامتی، ایده مصرف قرص یا مکملهای ویتامینی برای بهبود سلامتی (و جلوگیری از ریزش مو) محبوبیت بیشتری پیدا کرده است.
این موضوع، به همراه لابیگری و فقدان قوانین سختگیرانه در بخش مکملهای ویتامینی، منجر به رونق بازار این محصولات شده است. شرکت هربالایف، که یک شرکت فروشنده مکملهاست، تنها در سال ۲۰۱۸ حدود ۶۰۰ هزار دلار برای لابیگری در زمینه مکملهای غذایی هزینه کرده است.
اینطور نیست که هیچ ارتباطی بین ویتامینها و رشد مو وجود نداشته باشد. همانطور که نشان خواهیم داد، برخی از مکملها تأثیر مثبتی روی موی بیماران داشتهاند. اما، درک این نکته ضروری است که در حالی که برخی از مکملهای ویتامینی در موارد خاص مفید هستند، بخش زیادی از محبوبیت آنها به خاطر کمپینهای بازاریابی موفق است تا شواهد علمی.
آیا ارتباطی بین رژیم غذایی و ریزش مو وجود دارد؟
تغییر ناگهانی یا قابل توجه در رژیم غذایی می تواند چرخه رشد مو را مختل کند. به همین دلیل است که رژیمهای شدید غذایی با کالری بسیار کم و اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی، اغلب با ریزش مو مرتبط هستند. مکانیسم دقیق ریزش مو در هنگام قطع یا کاهش مصرف غذا هنوز در حال بررسی است و به احتمال زیاد کمبودهای تغذیه ای نقش مهمی ایفا می کنند.
ما دادههای 21 مطالعه را تجزیه و تحلیل کردهایم تا ببینیم آیا هر یک از این ویتامینهای رشد مو واقعاً بر ریزش مو تأثیر میگذارد.
در حالیکه به نظر میرسد کمبود ویتامین ممکن است با ریزش مو ارتباط داشته باشد، اما در مورد این که مصرف مکمل های ویتامینی به رویش مجدد موهای ریخته شده کمک کند، شواهد کمی وجود دارد. در ادامه یافته های کلیدی ما آورده شده است:
- کمبود برخی ویتامین ها ممکن است با ۴ نوع اصلی ریزش مو در ارتباط باشد. این موارد عبارتند از: ریزش موی الگوی مردانه، ریزش موی الگوی زنانه، تلوژن افلوویوم و آلوپسی آره آتا.
- سطوح پایین ویتامین های A و D (و همچنین روی، آهن، فولات و ویتامین E) ممکن است تاثیر قابل توجهی بر روی ایجاد آلوپسی آره آتا داشته باشد.
- آهن و روی ممکن است در ایجاد ریزش موی الگویی در همه جنسیت ها نقش داشته باشند. در حالی که ریزش موی الگوی زنانه نیز با سطوح پایین ویتامین D همراه است، ریزش موی الگوی مردانه ارتباط نزدیک تری با کمبود بیوتین دارد.
- تاثیر ویتامین ها بر سلامت رشد مو به طور مداوم مورد بررسی کمی قرار گرفته است، که منجر به کمبود اطلاعات دقیق در مورد اثرات مکمل های رشد مو می شود.
برای درک بهتر تأثیر کمبود ریزمغذیها بر بروز انواع اصلی ریزش مو، هر کدام از این شرایط را با جزئیات بیشتری مورد بررسی قرار دادیم.
تفاوت مهم بین کمبود ویتامین و ناکافی بودن آن
کمبودهای مواد مغذی اغلب با ناکافی بودن مواد مغذی اشتباه گرفته می شوند.
کمبودهای تغذیه ای زمانی رخ می دهد که فرد دارای سطح بسیار پایین ویتامین و/یا مواد معدنی باشد. این سطوح آنقدر پایین هستند که علائم بالینی قابل مشاهده را ایجاد می کنند.
به عنوان مثال، کمبود ویتامین D ممکن است باعث درد استخوان و حتی شکستگی شود، در حالی که کمبود ویتامین A می تواند منجر به شب کوری و سایر مشکلات بینایی شود.
افرادی که مواد مغذی ناکافی دارند، سطح ویتامینها و مواد معدنی آنها پایین است، اما همچنان ذخایر کافی برای جلوگیری از علائم قابل توجهی که در بالا توضیح داده شد را دارند.
شرکتهای تولید کننده ویتامین و مقالات آنلاین، مزایای مقابله با کمبودهای تغذیهای را تبلیغ میکنند، اما اکثر مصرفکنندگان نمیدانند که کمبودهای تغذیهای در دنیای توسعهیافته بسیار نادر هستند.
دکتر فانگ فانگ ژانگ، استاد دانشکده سیاست و علوم تغذیه فریدمن دانشگاه تافتس میگوید: «باور رایج این است که مصرف مکمل برای ارتقاء سلامتی مفید خواهد بود.»
اما اگر در حال حاضر سالم هستید، ممکن است اکثر مکملها تأثیر زیادی در بهبود سلامتی شما نداشته باشند.
مصرف بیش از حد مکملهای ویتامین چه عواقبی دارد؟
مصرف مکملهای ویتامینی که مورد نیاز بدن شما نیستند، ممکن است بیتأثیر باشند و یا حتی در برخی موارد مضر باشند.
طبق یک مطالعه ۱۰ ساله که در ایالات متحده انجام شده، به طور متوسط سالانه ۲۳ هزار مورد مراجعه به اورژانس به دلیل عوارض جانبی مصرف مکملها بوده است.
ویتامینهای محلول در چربی، مانند ویتامینهای A، D، E و K، میتوانند در بافت چربی بدن ذخیره شوند. مصرف بیش از حد و در مدت زمان طولانی ویتامینهای محلول در چربی میتواند منجر به مسمومیت شود. این مسمومیت میتواند باعث علائمی مانند تهوع، استفراغ، سردرد، مشکلات پوستی و حتی مشکلات جدی سلامتی مانند آسیب کبدی شود.
ویتامینهایی برای آلوپسی آره آتا (ریزش سکهای)
آلوپسی آره آتا یک بیماری ریزش مو با عامل خود ایمنی است که درمان آن به دلیل میزان بالای بهبود خود به خود و علت مورد مناقشه این بیماری، دشوار است.
با این حال، این شایعترین بیماری است که در رابطه با تأثیر ریزمغذیها مورد تحقیق قرار گرفته است، شاید به این دلیل که علت آن هنوز مشخص نیست.
کمبود ویتامین ممکن است نقش مهمی در ایجاد آلوپسی آره آتا داشته باشد. مطالعات متعدد ارتباطی بین کمبود ویتامین D و ایجاد آلوپسی آره آتا را نشان می دهند.
سلولهای ایمنی بدن در بیماریهای خود ایمنی به درمان با ویتامین D پاسخ خوبی میدهند، بنابراین کمبود ویتامین D ممکن است باعث ایجاد یا بدتر شدن شرایط خود ایمنی مانند آلوپسی آرهآتا شود.
کمبود ویتامین A، آهن، ویتامین E، فولات و روی نیز ممکن است در ایجاد آلوپسی آرهآتا نقش داشته باشد. با این حال، آلوپسی آرهآتا در افرادی که سطح نرمالی از این ریزمغذیها دارند نیز دیده میشود – بنابراین در حالی که کمبود ریزمغذیها ممکن است یک عامل زمینهساز باشد، به احتمال زیاد تنها علت این بیماری نیست.
با این گفته، مهم است که به نمونههای کوچک مورد استفاده در این تحقیقات توجه داشته باشیم. این مطالعات مربوط به ویتامین D، سطوح کمبود را به ترتیب در ۶۰، ۹۰ و ۱۴۴ بیمار بررسی کرده اند، بنابراین لزوماً نمی توان این نتایج را به همه یا حتی اکثر مبتلایان به آلوپسی آرهآتا تعمیم داد.
ویتامینهایی برای ریزش موی الگوی مردانه
ژنتیک و سن از عوامل اصلی ریزش موی الگوی مردانه هستند. شاید به همین دلیل، تأثیر کمبودهای تغذیه ای نسبت به سایر انواع ریزش مو، کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است.
همچنین اندازه نمونه مطالعات کوچک است و هیچ مطالعه ای بیش از 84 بیمار مبتلا به آلوپسی آندروژنیک مردانه را تجزیه و تحلیل نکرده است. با وجود این، برخی از مطالعات ارتباطات آماری معنا داری بین ریزش مو و پایین بودن سطح برخی ویتامین ها و مواد معدنی پیدا کرده اند.
کمبود روی (زینک) و آهن ممکن است با ریزش موی مردانه مرتبط باشد، اگرچه شواهد قطعی نیست. کمبود بیوتین (همچنین به عنوان ویتامین H شناخته می شود) نیز ممکن است در ایجاد طاسی با الگوی مردانه نقش داشته باشد.
تا به امروز، فیناستراید بهترین درمان غیر جراحی برای ریزش موی الگوی مردانه است.
ویتامینهایی برای ریزش موی الگوی زنانه
شبیه به ریزش موی الگوی مردانه، ریزش موی الگوی زنانه نیز عمدتا ناشی از ژنتیک، هورمون ها و سن است. تحقیقات نشان داده که کمبود ویتامین D با ریزش موی الگوی زنانه ارتباط دارد. این در حالی است که به نظر نمی رسد کمبود ویتامین D بر ریزش موی الگوی مردانه تاثیر بگذارد. بنابراین، به نظر می رسد ویتامین D بر مکانیسم های رشد مو که ارتباطی به آندروژن ها (هورمون های جنسی مردانه که با ژن ها برای ایجاد ریزش مو واکنش نشان می دهند) ندارد، تأثیر می گذارد.
اگرچه کمبود ویتامین D باعث ریزش موی الگوی زنانه نمی شود، اما ممکن است آن را بدتر یا روند پیشرفت آن را سرعت بخشد. کمبود روی و آهن نیز ممکن است با ریزش موی الگوی زنانه مرتبط باشد.
در مقابل، مینوکسیدیل یک درمان شناخته شده برای ریزش موی الگوی زنانه است. تشخیص ریزش مو در زنان می تواند دشوار باشد، بنابراین برای تشخیص کم مویی در زنان اغلب به آزمایش خون ریزش مو نیاز است.
ویتامینهایی برای ریزش موی تلوژنی (Telogen effluvium)
ریزش موی تلوژنی (Telogen effluvium) نوعی کم پشت شدن مو است که در کل پوست سر پخش می شود. این نوع ریزش مو معمولا به علت استرس، شوک احساسی یا آسیب های روحی رخ می دهد. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که کمبود مواد مغذی نیز ممکن است در این امر نقش داشته باشد.
کمبود آهن شایع ترین کمبود ریزمغذی مرتبط با ریزش موی تلوژنی است. به نظر می رسد ارتباط قابل توجهی با این نوع کم پشتی مو دارد، به طوری که مطالعات متعدد، سطوح پایین آهن را در بیماران مبتلا به ریزش موی تلوژنی نشان داده اند (اگرچه اندازه نمونه هر مطالعه نسبتا کم بوده و از ۶۰ تا ۱۲۰ نفر متغیر است).
این امر به ویژه در مورد بیماران زن صادق است که به طور کلی بیشتر در معرض کمبود آهن هستند.
جالب اینجاست که یک مطالعه نشان داد سطح ویتامین D در بیماران مبتلا به ریزش موی تلوژنی بالاتر بوده است. این ممکن است به دلیل قرار گرفتن زیاد شرکت کنندگان در معرض نور خورشید باشد، که در ترکیه زندگی می کردند. قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید می تواند باعث ریزش مو شود، در حالی که تولید ویتامین D را در بدن نیز تحریک می کند.
در مورد ارتباط کمبود ویتامین و ریزش مو، اطلاعات موجود تا چه حد قطعی است؟
اطلاعات این متن بر اساس تمامی پژوهشهای معتبر در دسترس تا ژوئن ۲۰۲۲ گردآوری شده است – در مجموع ۲۱ پژوهش. نتایج این پژوهشها با هم مقایسه و تحلیل شدهاند تا ارتباط واضح میان ویتامینها و ریزش مو، در صورت وجود، مشخص شود.
با این حال، در این زمینه مطالعات کافی انجام نشده است. از آنجا که مکملهای ویتامین و مواد معدنی نیازی به گذراندن آزمایشهای دقیق مانند سایر داروها ندارند، تحقیقات کمتری در مورد اثربخشی آنها، به ویژه در رابطه با موارد زیبایی مانند ریزش مو، صورت گرفته است.
تعداد شرکتکنندگان در هر مطالعه کم بوده و بین ۳۰ تا ۳۴۲ نفر است. میانگین تعداد شرکتکنندگان در تمامی مطالعات ۱۰۱ نفر است. از آنجایی که میلیونها نفر دچار ریزش مو میشوند، یافتههای این مطالعات کوچک نمیتوانند به تمام بیماران آلوپسی تعمیم داده شوند.
همچنین برخی از انواع ریزش مو (آلوپسی آرهآتا، تلوژن افلوویوم) به طور قابل توجهی بیشتر از سایر موارد (ریزش موی ارثی) مورد مطالعه قرار گرفتهاند که باعث میشود دادههای آنها تا حدودی قابل اعتمادتر باشد.
مهم است که از تعمیم دادهها به مناطق مختلف احتیاط کنیم. عواملی مانند آب و هوا و وضعیت اقتصادی ممکن است بر سطح ریزمغذیهای شرکت کنندگان تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، مطالعات انجامشده در کشورهای گرم و آفتابی ممکن است سطوح بالاتر ویتامین D را گزارش کنند که لزوماً برای افراد در سایر آب و هواها صدق نمیکند.
در حالی که میتوان نتایج زیادی از این دادهها به دست آورد، ضروری است که شرایط انجام این مطالعات را در نظر داشته باشیم. آنچه برای یک بیمار یا نوع خاصی از ریزش مو موثر است، ممکن است برای فرد دیگری مناسب نباشد.
تشخیص داده شده شما کمبود ویتامین دارید. آیا مصرف مکمل ها کمک کننده است؟
متاسفانه به این سادگی نیست. ارتباط واضحی بین ریزش مو و پایین بودن سطح برخی از ریزمغذی ها، به ویژه ویتامین D و آهن وجود دارد. بنابراین به راحتی می توان نتیجه گرفت که مصرف مکمل های ویتامین می تواند راهی ارزان و سریع برای کاهش ریزش مو، تقویت سلامت مو و حتی رشد مو باشد.
اما در واقعیت اینطور عمل نمی کند.
اکثر موارد ریزش مو بیش از یک علت دارند. کمبود ویتامین ممکن است یکی از عوامل باشد، اما بعید است که تنها یا حتی علت اصلی ریزش مو باشد. بنابراین جبران کمبود ویتامین با مکمل به احتمال زیاد باعث کاهش کلی ریزش مو نمی شود.
اگر کمبود ویتامین تنها دلیل ریزش مو باشد، در این صورت مصرف مکملهای ویتامینی میتواند به رشد مجدد مو کمک کند. اما تضمینی وجود ندارد چون ریزش مو در اثر کمبود ویتامین ممکن است برگشت ناپذیر باشد.
ریزش مو همچنین میتواند واکنش تاخیری به یک عامل محرک باشه. پس حتی اگر افزایش دریافت ویتامین بتواند از ریزش مو جلوگیری کند یا سرعتش رو کم کند، ممکن است تا زمانی که متوجه ریزش مو بشوید یا تصمیم بگیرین کاری برایش انجام بدین، دیگر برای درمان با مکمل دیر شده باشد.
با این حال، شرایطی وجود دارد که در آنها مکملهای ویتامینی میتوانند ریزش مو رو بهبود ببخشن. ما نتایج ۹ مطالعه دیگر رو بررسی کردیم تا ببینیم که آیا و چگونه مکملهای ویتامینی میتوانند واقعاً در تقویت رشد مو مؤثر باشند.
توجه داشته باشید که نتایج زیر ارتباط مستقیمی با تحقیقات قبلی در مورد کمبود ویتامین و ریزش مو ندارند.
افراد شرکت کننده در این مطالعات ممکن است کمبود یا حتی ناکافی بودن ویتامین نداشته باشند، بنابراین لزوماً ارتباطی بین مصرف مکمل های ویتامین و کمبود ویتامین وجود ندارد.
این مطالعات همچنین نوع ریزش مو را در نظر نمی گیرند، بنابراین ممکن است چیزی که برای یک مبتلا به ریزش مو اثرگذار است، برای بیمار دیگری مفید نباشد.
بهترین ویتامین ها برای رشد مو (تغییر تعداد موها)
بر اساس مطالعات علمی، در اینجا 10 مورد از محبوبترین مکمل های ویتامین برای رشد مو ارائه شده است:
ویتامین E
ویتامین E با رشد موفقیت آمیز مو در بیماران مبتلا به آلوپسی آره آ ارتباط دارد. این ویتامین یک آنتی اکسیدان است که می تواند از استرس اکسیداتیو جلوگیری کند، که با آلوپسی آره آ مرتبط است.
با این حال، مصرف بیش از حد ویتامین E می تواند عوارض جانبی جدی مانند رقیق شدن خون، لخته شدن خون و حتی سکته مغزی داشته باشد. بنابراین، قبل از مصرف دوزهای اضافی ویتامین E، به خصوص اگر بیماری زمینه ای دارید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
روی (زینک)
کمبود روی (زینک) با پیشرفت آلوپسی آره آتا (ریزش سکه ای مو)، ریزش موی الگوی مردانه و زنانه ارتباط دارد.
برخی از مبتلایان به ریزش مو که از مکمل های روی استفاده کردهاند، شاهد افزایش قابل توجه ضخامت مو بودهاند، اگرچه تعداد تار موهایشان تغییر چندانی نکرده است. بنابراین، در حالی که مکمل های روی احتمالا نمی توانند ریزش مو را درمان کنند، اما ممکن است باعث شوند موها ضخیم تر به نظر برسند.
نیاسین
بر اساس شواهد علمی موجود، مصرف مکملهای خوراکی ویتامین B به منظور جلوگیری از ریزش مو، موثر نیست. با این حال، استفاده موضعی از محلولهای حاوی نیاسین (ویتامین B3) ممکن است در این زمینه مفید باشد.
آهن
آهن یکی از مکملهایی است که زیاد راجع بهش مطالعه شده، اما به طور کلی پذیرفته شده که مصرف تنها آهن، تاثیر کمی بر رشد مو دارد.
مکملهایی مانند ال-لیزین ممکن است جذب آهن را بهبود بخشند و در نتیجه فوایدی را که از آن دریافت میکنید، افزایش دهند. در حال حاضر، مکملهایی که آهن و ال-لیزین را در یک قرص ترکیب کردهاند، در دسترس هستند.
بیوتین
بیوتین به طور مستقل برای تاثیرگذاری آن بر ریزش مو بررسی نشده است. با این حال، تحقیقات نشان میدهد که مصرف مکملهای بیوتین در صورتی که فرد دچار کمبود بیوتین و همچنین یک بیماری زمینهای باشد، ممکن است مفید باشد.
اگر کمبود بیوتین یا بیماری زمینهای نداشته باشید، بعید است مصرف مکملهای بیوتین باعث رشد مو شود.
ویتامین C
در حال حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد که مصرف مکمل های ویتامین C باعث کاهش ریزش مو یا بهبود رشد مجدد مو می شود. اما دریافت کافی ویتامین C از طریق رژیم غذایی برای تحریک تولید کلاژن و افزایش جذب آهن همچنان مهم است.
ویتامین D
ویتامین D، شاید بیشتر از هر ریزمغذی دیگری، در ریزش مو نقش دارد. با این حال، علیرغم این موضوع، هیچ مطالعه منتشر شده مهمی در مورد تأثیر مکمل های ویتامین D بر رشد مجدد مو وجود ندارد.
بدلیل کمبود نور خورشید در تمام طول سال، بسیاری از افراد در انگلستان سطح کافی ویتامین D ندارند. بنابراین، صرف نظر از تأثیر بر ریزش مو، سرویس سلامت همگانی انگلستان (NHS) به اکثر مردم انگلستان توصیه می کند که در پاییز و زمستان، روزانه از مکمل ویتامین D استفاده کنند.
فولات
پژوهشهایی وجود دارد که کمبود فولات را با آلوپسی آرهآتا مرتبط میدانند. با این حال، دو مطالعه دیگر چنین ارتباطی را رد کردهاند، بنابراین هنوز مشخص نیست که آیا اسید فولیک نقشی در این نوع ریزش مو دارد یا خیر.
سلنیوم
تحقیقات نشان نداده که کمبود سلنیوم باعث ریزش مو شود. همچنین، در صورتی که کمبود سلنیوم به طور پزشکی تشخیص داده نشده باشد، بعید است مصرف مکملهای سلنیوم برای سلامت مو مفید باشد.
ویتامین A
مصرف بیش از حد مکمل های ویتامین A می تواند ریزش مو را بدتر کند. در واقع، ریزش مو یکی از عوارض جانبی شناخته شده برای برخی از بیمارانی است که از مشتقات ویتامین A مانند رتینوئیدها برای درمان آکنه و سایر مشکلات پوستی استفاده می کنند.
برای درمان ریزش مو نباید از مکمل های ویتامین A استفاده کنید. اگر در اثر مصرف قرص های ویتامین A یا رتینوئید دچار ریزش مو شدید، در مورد نحوه مدیریت آن با پزشک یا متخصص تریکولوژیست صحبت کنید.
آیا باید از مکمل های ویتامین برای ریزش مو استفاده کرد؟
مصرف ویتامین های مو برای مردان و زنان برای اکثر افراد سالم، بهترین راه جهت دریافت میزان توصیه شده ویتامین نیست. داشتن یک رژیم غذایی متعادل، راهی بسیار بهتر برای اطمینان از دریافت مواد مغذی مورد نیاز مو است.
اگر کمبود ریزمغذی شناخته شده ای دارید، مصرف قرص های ویتامین در کنار رژیم غذایی می تواند به شما در رسیدن به سطح سالم کمک کند. با این حال، به خاطر داشته باشید که برخی ویتامین ها (مانند ویتامین A) در صورت مصرف بیش از حد می توانند ریزش مو را بدتر کنند.
تحقیقات زیادی وجود ندارد که نشان دهد مصرف مکملهای ویتامین برای رشد مو یا کاهش ریزش مو موثر است. ویتامین E تنها مکملی است که نتایج امیدوارکنندهای برای درمان ریزش مو نشان داده است.
با این وجود، مصرف مکملهای ویتامین ممکن است در کنار سایر روشهای ترمیم مو مانند دارو، محلولهای موضعی، لیزر درمانی و کاشت مو مفید باشد. این روشها برای مقابله با انواع ریزش مو بسیار اثبات شده و موثر هستند.
اگر نگران سلامت موهای خود هستید یا به دنبال علت نازک شدن موهایتان هستید، امروز با یکی از متخصصان ریزش مو ملاقات کنید. آنها می توانند بر اساس نیازها و اهداف ترمیم موی شما، بهترین دوره درمان را به شما توصیه کنند.
منابع:
https://www.jstor.org/stable/4583763
https://www.theatlantic.com/health/archive/2016/06/supplements-make-tobacco-look-easy/488798
https://www.opensecrets.org/news/2019/06/dietary-supplements-industry-keeps-regulation
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6709511
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK532266
https://time.com/6171584/are-vitamins-supplements-healthy
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMsa1504267
https://lpi.oregonstate.edu/mic/micronutrient-inadequacies/overview
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4094373
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3166406
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/bjd.12980
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29869122
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29243839
https://anndermatol.org/DOIx.php?id=10.5021/ad.2013.25.4.405
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26147750
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25246935
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/14708596
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19736464
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20523772
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17168873
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12410711
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12190640
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5582478
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/ijd.15344
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6380979
https://www.nhs.uk/conditions/vitamins-and-minerals/vitamin-d
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3907898
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35199047